Mart is blij met z'n shirt

Negombo

We zitten nu nog Dion’s guesthouse, wat echt iets meer is dan een “guesthouse“ met een airco-kamer, ventilator, werkende douche en WC die zo schoon zijn dat je ze ook gebruikt en krakend wit beddengoed. Prima geslapen in de (nieuwe) lakenzakken en ph onder z’n slaapzak. De airco is uiteindelijk uit gebleven en we hebben allemaal redelijk geslapen. Ontbijtje, zit niet bij de prijs inbegrepen, maar daar wordt wel de best aan gedaan, toast, boter, jam en een snotty fried egg. Beetje thee erbij en een glas juice en stuk papaya: prima. Telefonisch contact gemaakt met wat kite-centra in Kalpitiya, we hebben een plaatsje waar we welkom zijn voor drie dagen. Dus dat wordt de volgende bestemming.

Met de tuk-tuk naar het treinstation, je kan zeggen Negombo Central Station maar het kleine stationnetje ‘s morgens in de vroegte komt meer overeen met dit 2-track station. We liepen een beetje vast op de website van SDe treinen rijden volgens schema, morgen ook en we kunnen geen 3e klasse kaartjes van te voren kopen. Prima, even het sfeertje van de treinen opgesnoven en het komt overeen met wat we verwachtten: basic travel.

Net buiten het Negombo Central Railway Station, was de zaterdag markt. Gelukkig. De vakantie van Dien ook weer gered, want we konden nu op zaterdag over de markt slenteren, en kregen we een goed inzicht over de prijzen van T-shirts en groente & fruit. Ook hier hebben ze de zogenaamde “graai-hopen” met de goedkoopste kleding voor het uitzoeken voor Rs 50. Mart had nog geen goed “Sri Lanka Shirt” en dus waren we op zoek naar een koopje. Het shirt hebben we uiteindelijk wel gevonden in een “outlet store” geen idee waar dat voor stond en het merk was volgens de verkoper “real Sri Lanka”. Het shirt paste, de prijs ook wel. Dus Mart heeft nu z’n Lanka-Shirt. Wat een Lanka-Shirt is? Nou de een zegt dat het een shirt is dat niet uit Sri Lanka hoeft te komen, waarmee wordt bedoeld dat het shirt het land niet verlaat, want je wilt nog niet dood gevonden worden in Nederland met zo’n shirt. Iemand anders (ik) is van mening dat het een katoenen shirt is, beetje donker van kleur zodat je de vlekken niet al te veel ziet, met lange mouwen die je kunt oprollen als het heet is en kunt uitrollen als de muggen steken, met een boord dat dicht kan en heeeel ver open en met panden die als ze in je broek zitten daar ook blijven zitten en er niet uitwippen en als ze niet in je broek zitten lekker kunnen wapperen in de wind zodat ze wat koelte rond de torso pompen. Met een borstzakje voor je boarding- en buspas, en een lusje om het op te hangen in je hut, zodat het niet tussen de mieren op de grond ligt. En met een boordje van katoen dat dik genoeg is om een ruime dosis DEET-muggenolie op te nemen zodat je hele gezicht een no-go-area wordt van de dampen die van het boord opstijgen. Zo’n shirt dus en uiteindelijk is Mart er wel een beetje blij mee.

Shirt aan, en meteen werden we aangesproken door een boat-tout die ons verleidde voor een uurtje varen door de mangrove lagune. Beetje onderhandelen over de prijs en we kwamen eruit op basis van inclusief water, pineappel, coconuts en een uurtje varen. Ongeveer het standaard aanbod van alle bootjes maar de Sri Lankezen laten je wel een beetje onderhandelen voor het basis-pakket. Dus met z’n 3-en in de boot met een 2-tact BB-motor en een boatdriver die ongelofelijk z’n best deed om goed engels te spreken. Wat wel opvalt is dat alle afvalmaterialen van zeg biologische oorsprong, natuurlijk enorm stinken en een troep veroorzaken maar uiteindelijk (binnen een jaar) weer zijn opgenomen in de biologische circel, maar het plastic afval is toch wel een behoorlijke uitzondering. Dit wordt een serieus probleem, mannen! Mart is blij met z’n shirt.