Hutje op het strand:Tangalle

We hebben reis-overleg, en zoals dat ook met werkoverleg gaat, wordt een schijn aan democratie opgehouden waarin iedereen z’n zegje kan doen, maar de beslissing al van te voren vast staat. Mart geeft aan dat hij z’n buik vol heeft van bussen, PH geeft aan dat hij wat anders wil eten dan bal en drab en Dien geeft aan dat ze safari’s nu ook heeft afgevinkt. Dus we gaan met de bus richting het volgende National Park en eten onderweg bal en drab!

Gelukkig kunnen we deze reis slecht plannen, uiteindelijk zijn we (met de bus en Tuk-Tuk) op het strand aan de Zuid-kust terecht gekomen: Tangalle. Het eerste kamertje op de 1e verdieping wordt afgekeurd: het heeft een 3-persoons bed, lijkt Dien wat te warm. Het tweede kamertje heeft wel een extra bed, zonder klamboe, maar met een fan. Een veranda met stoeltjes enhet hele gebeuren staat op het strand, nou ja bijna met de voetjes in de indische oceaan, want ze hebben maar zandzakken voor de ingang neergelegd om te voorkomen dat de langste rollers naar binnen stromen. Daarbij ga ik er maar even van uit dat deze zandzakken niet als Tsunami-protection zijn bedoeld. De December 2014 Tsunani heeft ook in deze contreien een enorme schade aangericht en ca 30.000 mensenlevens gekost.

We trekken even het initiatief naar ons oe, met betrekking tot het eten en geven aan dat we een dinner willen van geroosterde vis en garnalen, niet van die lullige stukjes onder uit de vrieskist die toch niet zo koud is, maar gewoon vet veel en vers. Dat probleem wordt per direct opgelost door iemand naar de markt te laten gaan. Ter plekke besluit Martijn zich op te werpen als keurmeester en gaat achter op de brommer, zonder helm mee met de chef om inkopen te doen. De eerste rit levert wel goede vissen op, maar keurmeester Martijn heeft de garnalen op de markt afgekeurd als zijnde te klein en niet vers genoeg. De chefkok was het met hem eens, en ze besluiten samen om naar een andere garnalen verkoper te gaan voor betere exemplaren. Martijn bewaakt de kwaliteit en de chefkok bewaakt de prijs, en uiteindelijk komen ze met ruim een kilo verse, koude garnalen terug zonder een zweem van een geurtje. Ze hebben 1 Rs per gram betaald, ergo 1.000 Rs per kilo, een eurie of 8. We vermoeden dat de chef toch wat commissie opstrijkt.

De rest van de middag buitelen we door de hoge branding, warm zeewater is verukkelijk om in de duikelen, drinken onze glaasjes bier en cola met water en verheugen ons op de maaltijd om 19.30. Ze hebben er een feest van gemaak! Geen rijst, geen Currie maar echt goed gegrilde vis en gebakken garnalen met franse frietjes die ook nog eens goed gebakken zijn. We eten onze buikjes rond.

Als bonus, hebben we ook nog contact via Skype met Piet in Palamos, waarbij we deelgenoot worden van z’n struggelingen en uiteindelijke successen met het behalen van z’n yachtmaster diploma’s. Als we het goed hebben begrepen, gaat hij nu zijn laatste examen van 3 dagen in en vliegt dan dinsdag naar AMS. Onze avond kan niet stuk, maar het venijn zit ‘m weer in de staart: Bij de douche zit een gat in de muur, en daar heeft een heeeele grooote kikker z’n plekje gevonden, te wachten op de vliegjes en mugjes die op het licht in de kamer afgekomen zijn. Wij hadden al eerder wat keutels gevonden van andere viervoetertjes, en dat maar toegeschreven aan de scuirrels (eekhoorntjes) die hier veel zitten, Maar Mart trekt deze kikker met lustige ogen net niet en besluit, na wat boterzacht aandringen, om toch maar veilig tussen ons in onder de klamboe te kruipen. In de nacht wordt ik niet wakker van het trippelen van kleine voetjes, de branding maakt een donderend lawaai en iedere golf klint als een Tsunami die de kamer komt binnen rollen: Ik heb als doornroosje geslapen.