Stranddagje

Tangalle, Reggea Zone Resort. Een hut op het strand, en dan echt letterlijk OP het strand. Ons guesthouse heeft de hokjes op de 1e verdieping en op de begane grond een centrale eetplaats, naast de keuken. Drie Sri Lankanen voor het runnen van het guesthouse, ze hebben het er druk mee. Een voor de keuken, een voor de bediening en een voor het aansturen, zal wel de functie van manager hebben. Er zijn weinig buitenlanders op dit moment, zowel in het guesthouse als in heel Tangalle. Hoe we dat weten? Wij zijn op dit moment de enige gasten in het guesthouse en de hotels naast ons kenmerken zich ook door een gebrek aan bezoekers, heeft zo z’n voordelen: lege stranden maaar ook z’n nadelen: Je weet dat het eten dat je besteld op z’n best een aantal dagen al in de koeling liggen, en op z’n slechts onder in de defecte vrieskist in een laag stinkend water liggen te rotten. We kunnen in ons guesthouse van te voren aangeven wat we willen eten voor dinner, en dan gaan de mannen op stap om de spulletjes te halen.

Wat we dan doen op zo’n hele dag op het strand? Ach, de ochtend begint met een ontbijtje rond half negen, dan een zwmpje van een uur of wat in de golven, die een feest zijn om in te duikelen, bijna iedere golf ontwikkeld zich tot een roller van surf kwaliteit. Wat cola-tjes met water verder en ook wat zwempjes, is het tijd voor de lunch. Martijn heeft hier z’n Pasta met rode vissaus gevonden, Dien wat chicken-sandwiches en PH wat tomato-Cheese sandwiches, aller rijkelijk weggespoeld met cola-watertjes. Tegen die tijd is de staff al langgekomen om de inkopen te laten keuren. Natuurlijk weten de Sri Lankanen donders goed wat verse vis, verse groente en goede ingredienten zijn, zij leven immers al hun hele leven in dit land. En natuurlijk weten zij allang dat verse garnalen veel beter smaken dan degenen die weken-maanden in de vriezer hebben gelegen. Maar als de baas heeft gezegd dat eerst de oude zooi op moet en de klanten het niet weten, of niet klagen, of pas ziek worden als ze het guesthouse al weer lang en breed hebben verlaten, dan kun je het in ieder geval proberen, om eerst de vriezer te dweilen voor het voedsel, voordat je vers gaat halen. Het is dus niet altijd gunstig als er weinig toeristen zijn. Naar het aantal lege, bijna lege, gesloten en vooral het aantal guesthouses in aanbouw te schatten, zal het hier in Tangalle in het hoog-seizoen (december-periode) stampvol moeten zijn. Ons guesthouse is (bijna) het enige aan het strand, de rest is aan de weg. We zijn best tevreden met ons hutje op het strand.

In de middag, na het schrijven van wat Chinese brieven, waar ik beduidend langer over moet nadenken dan Martijn. Maar ja, die heeft dan ook al drie jaar Chinees op school gehad, is het tijd om even het stadje in te lopen. We hebben wat spulletjes nodig: Life-Boy Soap, aansteker en veel heel veel cookies, en willen ook nog wat geld pinnen. De eerste twee banken die we vonden gaven geen sjoege, maar de derde ATM spuugde het gewenste aantal Roepies uit. We geven wat meer uit aan de guesthouses, veel minder aan transport en ongeveer hetgeen we verwachtten aan eten-en-drinken. Onderweg op de zoektocht naar een gewillige ATM, zijn we langs een Supermarkt gekomen, en die zoeken we nu weer op voor de rest van de inkopen. We vinden ook nog een pot Nescafe Gold, en Dien beslist dat we die mega-investering ons kunnen veroorloven. Misschien morgen ochtend een kopje koffie bij het ontbijt? M’n rugzak is de afgelopen 2 weken al een stukje lichter geworden, vooral vanwege de blikjes sigaren die als voorraad onderin liggen en waar ongeveer iedere 2-3 dagen een blikje afgaat. Dus er is ruimte en gewicht over om een (glazen!) pot Nescafe onderin te stoppen. OK, een klein risico, wat ik kan me ongeveer voorstellen wat er gaat gebeuren als die pot breekt in een bus- of Tuk-Tuk-rit wanneer de rugzakken weer eens boven op het bagagerek worden gepletterd.