Serendepiti in Serendep

Vanuit Tangalle, we zitten nog steeds in ons hutje-met-veranda-op-het-strand, is het een klein uurtje met de Tuk-Tuk naar een van de oudste Boeddhistische tempels van Sri Lanka, een grot tempel in MulKiriGalla. Een prehistorische vulkaan lava stomp is midden in het landschap blijven staan terwijl de oude vulkaan berg eromheen langzaam is weg geërodeerd. Dus midden in het tropische bos landschap en kokosplantages staat daar die basalt berg. In de spleten van de berg is een berg tempel gevormd die te bereiken is via een serie van in het basalt uitgehakte traptreden. In de diverse kamers liggen Boeddha beelden en het meest byzondere is dat de muren en rotswanden zijn beschilderd in een fresco-achtige stijl, het leven van Boeddha en de geschiedenis afbeeldend. De Tuk-Tuk-driver, die ons gisteravond ook al naar de schildpadjes had gebracht, staat klaar op de afgesproken tijd, maar een ontbijt in een half uur is veel te optimistisch ingeschat door ons. De chef heeft ruim meer dan een uur nodig voor een potje thee, potje water, wat toast met jam en een omeletje. We klimmen de eerste trappen omhoog, betalen onze foreigners entree fee en klimmen rustig verder, het is niet erg heet, zijn heel weinig Westerse toeristen, welwat Sri Lankaanse! En genieten van het uitzicht en de muurschilderingen. Nee, het is niet zo dat de huidige beelden en beschilderingen 2.000 jaar oud zijn, het is op z’n minst in de 18e eeuw opnieuw gescilderd, en de Engelsen hebben hier in de kloosterbibliotheek de Sri Lankaanse versie van de Steen van Rosetta gevonden zodat alle oude Sri Lankaanse teksten ineens vertaald konden worden. We dalen de 206 meter naar beneden af, en het begint al lekker warm te worden. Tuk-Tuk-driver Billie Turf brengt is weer in een rustig gangetje naar Tangalle.

Tuk-Tuk is eigenlijk niet de goede naam voor de driewielertjes, in Sri Lanka heten ze Bajaj en langzaam worden de vervuilende 2-stroke motortjes vervangen door 4-stroke. Er rijden ook al opvallend veel hybride en elektrische auto’s rond in Sri Lanka. Maar wees gerust als je in de open Tuk-Tuk naast een optrekkende vrachtwagen of bus staat krijg je nog steeds een hoeveelheid dieselrook en (fijn)stof over je heen, dat je niet eens meer KAN ademhalen, ook een manier om de risico’s van fijnstof te verminderen. Als je na een dag met veel Tuk-Tuk-ritjes ‘s avonds onder de douche je neus staat uit te baggeren, snap je prima wat voor een luchtvervuiling er nog is.

In het guesthouse, moet dringend boodschappen worden gedaan, ze zijn blij met de terugkeer van onze Tuk-Tuk zodat die meteen weer een volgend ritje had. Mart geeft aan dat hij wel boodschappenjongen wil zijn, en de general manager van het guesthouse gaat akkoord. Er ontstaat nog wat vertraging, net voldoende voor Mart om z’n tempel-kleding (lange broek-shirt met lange mouwen en slippers) te wisselen voor de inkoop kleding (korte broek met ritsen op de zakken, T-shirt en flip-flop’s) rugzak mee met de ID en portemonnee van PH.

De rit van Mart gaat langs de diverse (groente-, vlees-, en vis-) markten en ook langs wat supermarkten en zo. Mart vertelt: “ Op een gegeven moment lopen we weer verder, langs de ATM’s waar het gisteren niet lukte om te pinnen, en naar het resthouse, een oud koloniaal gebouw, dat nu bewoond wordt en waar naast het Urban City Center oid zit. Voor het resthouse staat bewaking met geweren, de Sri Lankaan gaat praten met een van de bewapende mannen en gebaart dat ik mee moet/mag komen. We lopen langs de bewaking naar een kamertje waar ik de rugzak en spullen mag afgeven. In dit soort situaties is het altijd belangrijk aan welke kant van de Kalashnikov je staat: maar als je aan de kant staat van het ronde gaatje is het verstandiger om gewoon te doen wat ze vragen. Ik loop, nog steeds met mijn Sri Lankaan, door naar een entree ruimte, ze vragen om even te gaan zitten, en dat doe ik dan maar, meteen een mooie gelegenheid om even rond te kijken, er staan vitrines en uitstallingen en ik ben in een ‘huis’ terecht gekomen wat ik nog eerder in Sri Lanka heb gezien. Door de gangen lopen massa’s bedienden. We worden opgehaald, er wordt weer wat in het Singhalees gesproken en we gaan naar een volgende kamer, weer even zitten weer even rustig rondkijken. Het is allemaal wel amusant. We worden weer opgehaald en naar een volgende kamer gebracht, waar ook hele grote olifantenslagtanden staan opgesteld, deze keer een kamer met mooie schone en hele banken. Dit is een huis van rijke tata’s. Achtereenvolgens komen de twee zoons en de echtgenoot van de voormalige president van Sri Lanka met me praten, ze verontschuldigen zich dat de ex-president op dit moment niet zelf aanwezig is, wegens en bezoek aan Zuid-Korea, en dus spijtig genoeg me niet zelf kan ontvangen. Ik heb daar wel begrip voor, want de snelweg naar de nieuw aangelegde haven en het nieuwe vliegveld is immers nog steeds niet klaar. De zonen en mevrouw van de ex-president babbelen gezellig met mij en vragen ronduit over onze reis in Sri Lanka, in welk hotel we zitten en wat ik op school zoal doe. Dit zijn duidelijk mensen met een (buitenlandse) educatie, hun Engels is perfect evenals hun manieren (natuurlijk ook op mijn Engels en manieren is niets aan te merken, maar dat spreekt (bijna) vanzelf). Een bediende wordt gestuurd om mijn rugzak en spullen te halen en maakt wat foto’s met mijn telefoon, we wisselen nog wat gegevens en beleefdheden uit en het bezoek is ten einde. Door de gangen, langs de bewakers, ze zwaaien naar me, wandelen we weer naar onze Tuk-Tuk ”

Als Mart terug komt in het guesthouse, en zijn verhaal heeft vertelt, besluiten we om morgen maar een klein taartje te (laten) bezorgen bij het Resthouse van de voormalige President van Sri Lanka. (zorgvuldig hebben we namen uit dit verslag gehouden om google-zoekopdrachten geen “hits” te geven.

Mart, die inmiddels in Sri Lanka relaties heeft in de hoogste politieke en sociale kringen, gaat die middag ook nog even met de guesthouse-kok naar het huis van zijn ouders om een gewassen shirtje op te halen. Was een heel groot huis met veel land. We hebben het idee dat er nog veel zaken zijn in Sri Lanka die we nog niet helemaal begrijpen.. Gelukkig hebben we de rest van de dag doorgebracht springend in de golven, zittend op het strand en lurkend aan de cola-water.

Een van de oude (Arabische) namen van het huidige Sri Lanka is “Serendip“ waaruit later het Engelse woord serendipity uit is voortgekomen: een gelukkige onvoorziene gebeurtenis.