Weltevreden

Goed, het is me gelukt. We slapen vannacht in hotel Weltevreden binnen het fort Galle. Een VOC-fort veroverd op de Portugezen in 1640. En na jarenlang verval hebben de Sri Lankanen in de gaten dat ze nu een potentiele goudmijn in handen hebben, want in tegenstelling tot alle andere VOC forten die ik ken en gezien heb, is dit fort nooit gevallen voor een andere mogendheid en is dus bijna volledig intact. En Galle is niet zo’n lullig fortje, met wat muurtjes en kantelen en zo, maar een heuse geheel ommuurde stad, ongeveer het formaat van de stad/fort Naarden, met alle huisjes en gebouwen die de Nederlanders daar in 250 jaar hebben gebouwd. (Bij de overdracht van Ceylon aan de Engelsen is geen schot gevallen, dat was een politieke deal, waarbij over-en-weer wat koloniën zijn uitgewisseld, ongeveer zoals wij Manhattan hebben geruild met Suriname. Ook zo’n goeie deal!) Langzaam worden de gebouwen gerestaureerd en in min-of-meer oude luister hersteld. Show-case is het voormalige Dutch Hospital wat nu een behoorlijk trendy gallerij is met eet- en drinkhuisjes. (meteen maar even de prijzen verdrievoudigd, maar dat maakt de bus-touristen die daar komen niets uit) Een geweldig sfeertje, wat 17e en 18e eeuwse kleding, een Gouds pijpje en je stapt zo terug in de tijd.
Nog even een klein detail, tijdens de Tsunami in 2004 (ik weet dat ik in een eerder verslag het jaartal verkeerd heb weergegeven) is het water in Galle-fort weer heel snel weggetrokken, doordat het riool systeem van de stad, aangelegd door de Nederlanders, nog prima werkte.

Het eerste lunchplekje en ook het tweede, afgekeurd op prijs. Maar aan het einde van Lighthousestreet vinden we een eettent met Noord-Indiaas eten. We zitten te smullen van de Basmathi-rijst en de hordes Chineese toeristen die in drommen langs drentelen. Meteen maar gereserveerd voor het dinner, want op de begane grond hebben ze een echte Tandoori-oven, van klei die allerlei heerlijkheden kan produceren tegen ernstig redelijke prijzen. Geen Westerse Toerist te zien natuurlijk. We zijn ondertussen wel gewend aan een beetje pedis-eten.