goed voorbereid is de 1/2 reis
Door: PH
Blijf op de hoogte en volg Peter-Hans
26 Januari 2020 | Nederland, Rotterdam
Gaat het? Als je dit reisverslag kort wil maken geef je nu het antwoord: "ja" en kunnen we dit reisverslag sluiten.
Het WAS de verwachting dat de auto, die in november 2019 even naar de garage mocht, wel gereed zou zijn, maar dit bleek niet realistisch, met andere woorden afgelopen donderdag wist Patrick na 3 maanden te melden dat hij het ook niet even wist. En dus lag de bal bij mij, vond hij. Goed dat was auto #1. Over op de back-up auto van DLG, buiten dat de ramen niet meer op-en-neer gaan, de helft van de sensoren er de brui aan heeft gegeven en na de wasstraat bleek dat de gehele achterbumper los lag. Dat was nog even een kleine nood reparatie. Je weet dat als we terugvallen op tyraps en ducttape we ongeveer op het niveau gekomen zijn van:"Als het niet gaat zoals het moet, moet het maar zoals het gaat."
Voor het eerst in ruim 20-jaar, reisden we we weer met z'n 2en. Geen nieuwe ervaring, maar eerder een herinnering aan een tijd dat je zelf nog flexibel en enorm vergevingsgezind was. Goed het was een nieuwe ervaring. Gisteren, vrijdag, een lange rit tot et dorpje Renningen. DLG heft het langste stuk gereden. Renningen is bekend van 't R&D-centrum van Bosch. Bekend van z'n brandstofinspuitsystemen en andere automotive electrics en electronics. Gegeten bij de locale griek. Hotel Walter was nietszeggend. Prima geslapen, prima ontbijt. Prima vertrokken. Langs Porzheim, bekend van z'n Porsche fabriek en Saltzburg, bekend van z'n VW-fabbriek. Doorgestoken tot einde Duitsland, was meteen einde snelweg, want Oostenrijk is vergeten een stuk snelweg aan te leggen, dus lekker over bergweggetjes in de file richting Innsbruck, Gelukkig had DLG de routebeschhrijving opgehaald bij de ANWB en hebben we samen bedacht dat de ingebouwde domdom te lang niet was geupgraded om gelijk te kunnen hebben. Was heeeel even een klein discussie puntje, maar dat kon de pret niet drukken, tot we aan het eind van die weg kwamen natuurlijk. en door naar het zuiden naar Italie. Stukje autostrada en het bergweggetje omhoog naar St. Christina, een van de dorpjes die om het Sella-massief liggen. Trouwens als je de achteruitkijkspiegel wegdraait heb je geen last meer van die locale die iedere hobble van het bergweggetje kennen en daarom de achternummerplaat beter willen lezen. Hotel Touring gevonden, kamer is 7+, douche =8, eten is 6-. Dien heeft al skipassen gehaald, PH heeft de laatste broojes zalm opgegeten. Leek mij een goede taakverdeling. Kamer met balkon, dus het kratje staat buiten en kan dit jaar eens een keer niet geplunderd worden. Twee stoeltjes, tafeltje en asbak: prima. Oja, ben m'n schoenen vergeten, dus ging op m'n Duberry's maar naar de eetzaal, wordt nog even een dingetje tijdens het "gala-diner". Er ligt wat sneeuw in het dorp, de straten zijn sneeuwvrij, op de daken ligt ca 30 cm. Temperatuur overdag boven- en 's nachts onder het vriespunt. De kamertemperatuur ben ik wat omlaag aan het regelen (ook nog een dingetje) en verder heeft de buik goed last van de verlaagde luchtdruk, dus de lucht in de kamer is wat dik en van mij mag het raam open, maar dat is ook nog een dingetje. Je merkt er zijn nog heel wat dingetjes die aandacht nodig hebben. Succes met wat je nu aan 't doen bent.
Het plan voor zondag is om 07.30 ontbijten, 08.00 skies ophalen, 08.30 op de piste, 10.00 koffie, 12.15 pizza, 16.30 laatste lift en 17.30 in 't hotel. Dit plan is nog niet helemaal afgestemd. Nou ben ik best flex dus wil ook wel om 11.00 nog een koffie-moment inbouwen hoor. Begrijp nu van DLG, die naast me ligt dat het plan iets anders gaat worden. Puntje erbij op de dingetjes-lijst. Inderdaad is de zondag wat anders verlopen. Het is (net) gelukt om hhet laatste busje in de ochtend naar de skilift te halen. Met een sta-baan (saslong) naar 1e station (sochers), DLG wist de weg en dat was maar goed ook want we stonden in de wolken. Hoe lang kun je praten over het verschil tussen laaghangendewolken en hooghangendemist, het effect was hetzelfde, dus toen het tweede liftje ons eruitgooiden zei DLLG dat ze het nu even niet meer wist door de mist. OK, zoals te verwachten in Italie zijn er nauwelijks goede borden in de trend van : "u bent nu hier". OP het goede gevoel maar een richting uigegaan, beetje achter de meute aan, maar dat gevoel was nou niet zo goed. De eerste ski-meters gingen byzonder .... Meteen een eerste stort, waarbij de te verwachten valafstand ongewis bleef tot het moment van grond-contact. Met varen-in-de-mist heb je tenminste nog een radar aanstaan. Nu zagen we niets. Plan gewijzigd. Na een poosje stonden we toch weer terug boven bij de sta-gondel (sochers), waar DLG wist te vertellen dat ze altijd al wist dat we goed gingen. Besloten om het koffie-moment en eet-moment te combineren. at was een vergissing. Als een niet-bekende dit ooit leest, wat ik me niet kan voorstellen, ga NIET eten boven aan de Saslong bij Sochers!
Gelukig had ik in de middag veel last van m'n knieen en hebben we nog een koffie-, thee- en cola-pauze weten te maken. Trouwens de sneeuw dikte is ok, hier-en-daar wat eisgepresste stukken, maar in het algemeen goede sneeuw. Niet druk. Geen wachttijden. Weinig NL-ers en weinig RU. Met een beetje doorskieen, nou ja eigelijk meer het snel opdrinken van de laatste slok cola, konden we op tijd zijn voor "het busje komt zo".
Bonus van het hotel: waterkoker op de kamer.
Het WAS de verwachting dat de auto, die in november 2019 even naar de garage mocht, wel gereed zou zijn, maar dit bleek niet realistisch, met andere woorden afgelopen donderdag wist Patrick na 3 maanden te melden dat hij het ook niet even wist. En dus lag de bal bij mij, vond hij. Goed dat was auto #1. Over op de back-up auto van DLG, buiten dat de ramen niet meer op-en-neer gaan, de helft van de sensoren er de brui aan heeft gegeven en na de wasstraat bleek dat de gehele achterbumper los lag. Dat was nog even een kleine nood reparatie. Je weet dat als we terugvallen op tyraps en ducttape we ongeveer op het niveau gekomen zijn van:"Als het niet gaat zoals het moet, moet het maar zoals het gaat."
Voor het eerst in ruim 20-jaar, reisden we we weer met z'n 2en. Geen nieuwe ervaring, maar eerder een herinnering aan een tijd dat je zelf nog flexibel en enorm vergevingsgezind was. Goed het was een nieuwe ervaring. Gisteren, vrijdag, een lange rit tot et dorpje Renningen. DLG heft het langste stuk gereden. Renningen is bekend van 't R&D-centrum van Bosch. Bekend van z'n brandstofinspuitsystemen en andere automotive electrics en electronics. Gegeten bij de locale griek. Hotel Walter was nietszeggend. Prima geslapen, prima ontbijt. Prima vertrokken. Langs Porzheim, bekend van z'n Porsche fabriek en Saltzburg, bekend van z'n VW-fabbriek. Doorgestoken tot einde Duitsland, was meteen einde snelweg, want Oostenrijk is vergeten een stuk snelweg aan te leggen, dus lekker over bergweggetjes in de file richting Innsbruck, Gelukkig had DLG de routebeschhrijving opgehaald bij de ANWB en hebben we samen bedacht dat de ingebouwde domdom te lang niet was geupgraded om gelijk te kunnen hebben. Was heeeel even een klein discussie puntje, maar dat kon de pret niet drukken, tot we aan het eind van die weg kwamen natuurlijk. en door naar het zuiden naar Italie. Stukje autostrada en het bergweggetje omhoog naar St. Christina, een van de dorpjes die om het Sella-massief liggen. Trouwens als je de achteruitkijkspiegel wegdraait heb je geen last meer van die locale die iedere hobble van het bergweggetje kennen en daarom de achternummerplaat beter willen lezen. Hotel Touring gevonden, kamer is 7+, douche =8, eten is 6-. Dien heeft al skipassen gehaald, PH heeft de laatste broojes zalm opgegeten. Leek mij een goede taakverdeling. Kamer met balkon, dus het kratje staat buiten en kan dit jaar eens een keer niet geplunderd worden. Twee stoeltjes, tafeltje en asbak: prima. Oja, ben m'n schoenen vergeten, dus ging op m'n Duberry's maar naar de eetzaal, wordt nog even een dingetje tijdens het "gala-diner". Er ligt wat sneeuw in het dorp, de straten zijn sneeuwvrij, op de daken ligt ca 30 cm. Temperatuur overdag boven- en 's nachts onder het vriespunt. De kamertemperatuur ben ik wat omlaag aan het regelen (ook nog een dingetje) en verder heeft de buik goed last van de verlaagde luchtdruk, dus de lucht in de kamer is wat dik en van mij mag het raam open, maar dat is ook nog een dingetje. Je merkt er zijn nog heel wat dingetjes die aandacht nodig hebben. Succes met wat je nu aan 't doen bent.
Het plan voor zondag is om 07.30 ontbijten, 08.00 skies ophalen, 08.30 op de piste, 10.00 koffie, 12.15 pizza, 16.30 laatste lift en 17.30 in 't hotel. Dit plan is nog niet helemaal afgestemd. Nou ben ik best flex dus wil ook wel om 11.00 nog een koffie-moment inbouwen hoor. Begrijp nu van DLG, die naast me ligt dat het plan iets anders gaat worden. Puntje erbij op de dingetjes-lijst. Inderdaad is de zondag wat anders verlopen. Het is (net) gelukt om hhet laatste busje in de ochtend naar de skilift te halen. Met een sta-baan (saslong) naar 1e station (sochers), DLG wist de weg en dat was maar goed ook want we stonden in de wolken. Hoe lang kun je praten over het verschil tussen laaghangendewolken en hooghangendemist, het effect was hetzelfde, dus toen het tweede liftje ons eruitgooiden zei DLLG dat ze het nu even niet meer wist door de mist. OK, zoals te verwachten in Italie zijn er nauwelijks goede borden in de trend van : "u bent nu hier". OP het goede gevoel maar een richting uigegaan, beetje achter de meute aan, maar dat gevoel was nou niet zo goed. De eerste ski-meters gingen byzonder .... Meteen een eerste stort, waarbij de te verwachten valafstand ongewis bleef tot het moment van grond-contact. Met varen-in-de-mist heb je tenminste nog een radar aanstaan. Nu zagen we niets. Plan gewijzigd. Na een poosje stonden we toch weer terug boven bij de sta-gondel (sochers), waar DLG wist te vertellen dat ze altijd al wist dat we goed gingen. Besloten om het koffie-moment en eet-moment te combineren. at was een vergissing. Als een niet-bekende dit ooit leest, wat ik me niet kan voorstellen, ga NIET eten boven aan de Saslong bij Sochers!
Gelukig had ik in de middag veel last van m'n knieen en hebben we nog een koffie-, thee- en cola-pauze weten te maken. Trouwens de sneeuw dikte is ok, hier-en-daar wat eisgepresste stukken, maar in het algemeen goede sneeuw. Niet druk. Geen wachttijden. Weinig NL-ers en weinig RU. Met een beetje doorskieen, nou ja eigelijk meer het snel opdrinken van de laatste slok cola, konden we op tijd zijn voor "het busje komt zo".
Bonus van het hotel: waterkoker op de kamer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
