De cirkel is rond.

De busrit van Galle naar Colombo, gaat langs de (Zuid en Zuid-West) kust van Sri Lanka, we zitten nu in het midden van de airco-bus, hobbelt een stuk minder, en met een express-bus schiet het ook beter op. Minder stops onderweg. Nog maar een stuk of 40. Weer zorgt de bus-assistent ervoor dat we in de buurt van het hotel in Colombo worden gedropt, en een Tuk-Tuk zorgt voor het laatste stuk naar het “BackpackersLanka cirkel”. PH neemt even een dagje off en Dien en Mart verkennen het Colomo-fort en de Pettah-markt, komen al na 2½ uur terug. Colombo een vreselijke stad, druk en hectisch. Wat een lawaai, warm en vies. Vanuit de Lonely Planet de must sees door hen bezocht. Het VOC museum met Nederlandse overblijfselen. Hoewel met NL steun gerestaureerd wat oude kasten en grafstenen, maar een droevige aangelegenheid. Brieven in vergane staat, nog net te lezen. De oude Town Hall, wat meer lijkt op een houten schuur en waar een tuk tuk driver al van zegt: “ daar is niets te zien”. Het fort, zo mooi als in Galle met de muren, hier nauwelijks nog wat van over. Het Dutch Hospital is verbouwd en ziet er mooi uit met Europese standaard winkels en restaurants.
Toch is er nog wel een geweldige ervaring: de wijk Pettah met z’n markten. Een wir war aan straten met eindeloos aanbod aan handels waar. Op straat kraampjes, en daar achter weer winkeltjes. En tussen de winkeltjes hele nauwe straatjes waar net twee mensen elkaar net kunnen passeren en dan zowel links als rechts weer winkeltjes. Alles hutje mutje, stamp vol. Tal van producten worden in grote hoeveelheden tegelijk aangeboden. Van hieruit gaat het verder Sri Lanka weer in. Straten hebben hier zo hun eigen specialiteit. Een straat met alleen maar plastic bloemen, de ander straat met linten en kant voor de versiering van de sarie. Schitterend al die steentjes op stof geborduurd en werkelijk een eindeloos aanbod. Kleding, stoffen en schoenen, weinig/ niets leuks te koop voor thuis. Verder op nog een deel waar producten als uien, aardappels, specerijen worden verhandeld. Tussen door staat nog een enorme moskee met rood witte bakstenen, en in een zijstraat nog een grote Hindoe tempel. Overal mensen aan het sjouwen, met karren, eenwielers, vrachtwagentjes, een enorme bedrijvigheid. Langs de smalle straten overal opslagruimte waar de zware zakken worden opgestappeld en weer verhandeld worden. De mensen werken keihard. Sommige sjouwers alleen met een lende doekje om. In de opslagruimtes mannen met een overhemd en rekenmachines. Er wordt geschreeuwd en getoeterd om gek van te worden. Dat houdt in Colombo ook niet op.
Ondertussen was er nog wel even een Sri Lankaan op onze kamer voor een “Room-Inspection”, hij was onaangenaam verrast dat ik er nog was. Solly, solly! Ja aan m’n hoela!
Het beste wat we van dit hotel kunnen zeggen is dat de douche warm water heeft, voor de rest is het een klerezooi. ‘s Nachts ruzie gemaakt met de buurman, die het nodig vindt om uitgebreid met z’n vader te gaan telefoneren. Nu heb ik daar geen bezwaar tegen, maar wel als hij de afstand ook probeert te overbruggen met z’n stemvolume om 01.00 uur in de nacht. Heel vriendelijk heb ik even aangeklopt en gevraagd of het handig zou zijn als ik me even met de telefoon ging bemoeien. De man had bijkans een hartstilstand. Begrijp ik ook weer niet. Misschien was het omdat ik mijn verhaal gewoon even in het Nederlands deed, of wellicht was hij ietsje onder de indruk van een briesende 2-meter lange Hollander die uit z’n bed was gestapt en nu voor hem stond. Oja, zoveel heb ik nu ook weer niet aan als ik slaap in de tropen. We hebben de buurman niet meer gezien, en niet meer gehoord. Mission accomplished.
Met een beetje moeilijke drie-wieler naar het busstation, fout,fout,fout je moet bus-STAND zeggen, dus toen we er uiteindelijk waren, stapten we uit en meteen weer in bij een express-highway bus, naar Negombo, die al klaar stond. Colombo uitkomen was weer een hele toer. Vreselijk weer, wat een drukte. Er bekruipt je dan wel een gevoel dat je weg wil. Maar goed dan na zo’n twintig minuten weer een nieuwe ervaring en komen we op een schitterende snelweg waar geen kip rijdt. Te duur voor de gewone burger. Er moet tol worden betaald. Voor lezers die van plan zijn naar Colombo te gaan. Zoveel is er niet te zien. Je kan beter van de rest van het land genieten. Voor ons een “Campari ervaring“: eenmaal in je leven............

De cirkel is rond. In Negombo zijn we begonnen en hebben we vanavond de finale taxi naar het airport. De laatste uren zitten we hier in de groene tuin met de schommelstoel, in de schaduw, onze huidjes zijn de afgelopen drie weken goed gewend geraakt aan de zonne intensiviteit, de maagjes ook wel aan de scherpte van het eten, maar drab en bal went niet. Daar hebben we de buik vol van, of leeg, het is maar net hoe je het bekijkt. Op de heenweg, hier in Negombo, zijn we bij een thee-export winkeltje geweest, toen wisten we niet wat we wilden, nu weten we het wel, zijn de rugzakken wat leger en gaan we wat thee inkopen. En ach, met de wijsheid van de rugzaktoerist staan we in grote bruine balen export thee te ruiken en oreren wat over boeket en finesse, maar we weten wel het verschil tussen hoog-, midden- en laag-land, en top-, hele-, halve-blaadjes en kruimeltjes. We hebben ondertussen op internet de dagprijs van de thee op de Colombo-Tea-Auction, want ja Hollanders: dus geen cent te veel. In de thee-wholesale handel wordt ter plekke de spot-market prijs nog even gecntroleerd en de prijs die wij hebben is van toepassing op de laagste kwaliteit. Supprise, supprise: wij willen natuurlijk weer de beste kwaliteit tegen de laagste prijs. (hebben we geleerd van onze buurt-super). Na lang onderhandelen, komen we tot een wereld-deal, en kopen ruim een ½ kilo.