Sightseeing in de bus 9.00- 16.30

Donderdag 13 juli
Vandaag vertrek uit het national park naar Cambodja. We neme afscheid van Noi en M San waar we nog een cadeautje van meekrijgen. Dan langs de weg bij het gele bord wachten op de bus. Na zo’n 20 minuten overdekte pick up en naar Pak Chong. In de pick up nog leuk contact met landgenoten die op dezelfde vlucht zaten als wij, we in het park tegen kwamen. Nu een stukje reis samen reizen. Leuk, zeker als blijkt dat de mannen overeenkomsten hebben en kunnen praten over de scheepvaart vanuit verschillende kanten. In Pak Chong in de volgende bus, die direct vertrekt op naar de volgende overstap. Snel daar een noodle soepje gegeten en nog wat koekjes en water gekocht. In het boekje gelezen over het sluiten van de grens om 5 uur of was het voor het regelen van het visum. Het wordt spannend. Overnachten voor of na de grens? De bus rijdt uiteindelijk tot aan de grens. In Thailand alles goed georganiseerd, schoon en overzichtelijk, maar dat wordt toch wel anders blijkt. Alles gelezen over mogelijke oplichting bij de grens. We zijn op ons hoede. Eerst langs de douanepost Thailand uit. Dat gaat snel. Er zijn nauwelijks buitenlanders. Dan een stukje niemandsland door naar de douane van Cambodja. Het is warm, we zijn moe en overal chaos. Overal om ons heel zijn er al “goedwillende” mannen die graag met hun aanwijzingen geld willen verdienen. Iedereen wil wat van je. Dan nog een kaartje invullen voor immigration of Cambodja. Over onze schouder staat er nog iemand te roepen wat we moeten invullen. Gelukkig heb ik in NL al e-visa geregeld, dus het hele proces met de aanvraag van het visum blijft ons bespaard. Eigenlijk binnen een kwartier staan we aan de andere kant van de grens. Gelukt, maar dan begint het pas echt. Where you go? Taxi? Prijzen van ritten worden geroepen waar dan ook maar naar toe. Auto’s, bussen vrachtwagens, brommers en de meest vreemd uitziende voertuigen, alles wat kan rijden, rijdt of het nou aan elkaar geknutslede houten karren zijn of gewone auto’s. En om ons heen blijven de mannen maar meelopen en ons aanspreken. Twee auto’s rijden stapvoets mee. Ook vanuit het raam wordt wat aangeboden. Aan beide zijde van de weg allerlei activiteiten, kraampjes. Overal vuil. Lawaai. Chaos. Zeer slecht onderhouden wegen. Welkom in Cambodja: culture shock.
We lopen stoicijns door op de lange brede rechte weg op zoek naar een hotel. Gelukkig in een groot bord: Poipet city Hotel in een zijstraat. Maakt even niet uit wat het kost maar weg uit de chaos, weg. Een grote deur, een koele hal, we sluiten de chaos buiten en ha, ha, hotel nog goedkoper dan in Thailand. Dan op zoek naar een maaltijd. Buikjes rammelen na weinig eetmomenten overdag. Een lokale eetmarkt is snel gevonden, maar smaak is niet helemaal je dat. Zeker acht keer komen er mensen en kinderen bedelen. Betelan kan met alles hier: baht, dollars en riel en alles wordt door elkaar gebruikt. M. vult zijn maag later nog een beetje met een doos ontbijtgranen koeken. Morgen is het eten het aandachtspunt. Zo vallen we wel af. We liggen vroeg in een heerlijk bed en laten de dag voor wat het is.