Sunny Koh Samet

vrijdag 28 juli 2017

Het eiland Koh Samet, een mijl of wat net ten zuiden van de kust, bij de provincieplaats Rayoon, is al best lang in ontwikkeling als strand-retreat. Het kan in zo'n 4 uur bereikt worden vanuit BKK en mede daarom is het gewild bij mensen die wonen en werken in de intens drukke hoofdstad en het weekend op het eiland doorbrengen. Maar eigenlijk is de ontwikkeling van het eiland helemaal nog niet de verkeerde kant opgegaan. Waarschijnlijk ook omdat het een onderdeel is van een nationaal park. Dus nog geen flats en andere betonnen highrise, zoals op de eilanden Koh Samui en Koh Phan Nang. Er komen ook relatief veel Thai voor een weekendje strand, naast de verzameling aan westerse mannen met hun lover-boy of lover-girl. Maar ook expat families met kleine kinderen. En ook de nodige Pataya-expats/pensionadas: soms mensen waarvan je niet vreemd opkijkt dat ze om de een-of-andere reden niet meer welkom zijn op hun oorspronkelijke continent. De mensen van het guesthouse Tubtim doet ontzettend hun best om iedereen een vakantiegevoel te geven, er heerst een goed vibe: aanradertje.
Het stuk waar wij zitten heeft niets van massa toerisme en zeker nu het hier weer een holiday weekend is en de Thai hier zijn neergestreken. Prijzen op een gewoon (laag) prijs niveau. Wel de nodige mensen, maar geen geschreeuw en beach partys. Genieten dus. Leuke hutjes in alle soorten en maten. Dat wij nog een accomodatie konden krijgen in dit vakantie weekend van de Thai lag in het feit dat wij ook heel tevreden zijn met een hutje zonder airco. Thai willen graag met alles er op en eraan, en zeker airco.

Vandaag wasdag! In de kleine 7/11 zochten en vonden we een zakje met waspoeder. Aan de slag met emmertjes en teiltjes en het enige wat we misten was het ronddraaiende droogrekje. Ook zo'n zinloos sinterklaascadeau wat niet in de rugzak past, maar nu aan boord is van de boot. Maar goed de kleur van het waswater was interessant genoeg. En uiteindelijk na een paar sessies kan M niet meer zeggen dat ik ruik alsof ik de hele dag aan het schoonmaken met azijn ben bezig geweest. Alleen onze lange broeken hebben deze behandeling niet gekregen. Bewaren we voor het experiment bij thuiskomst: kijken of Miele de reclame slogan kan waarmaken en het wasprogramma inderdaad aanpast aan de vuilgraad van het wasgoed. Moet dan een heeeeeeel lang programma gaan worden.

'S ochtends slof-slof naar het strand, ontbijtje met eitje, zwempjes en even een turn-over-bitch met factor 20. Kippenpootjes worden op het strand geroosterd op een draagbare BBQ, een lunch met wat rijst en amlet, legghu-meurruh, zwempje en dan is het alweer ruim tijd voor een grote koude Chang. Toch bijzonder dat wij hier ook last hebben van het jojo-effect. De kilo die eraf waren, knallen er hier meteen weer aan. We hebben het gevoel alsof we hier al weken zitten. Best uit te houden.

Het is leuk om te zien hoe de Thai recreëren. In het restaurant nemen ze veelal een tafeltje en blijven eigenlijk een lange tijd ( hele dag) gezellig eten en drinken. Er wordt besteld van de menukaart, maar ook mee gebrachte waar wordt genuttigd, of aangeschaft bij de lokale venters die met lekkers langs het strand lopen. Een aantal van de mannen zwemt in zwembroek. Sommige vrouwen gaan geheel gekleed te water. De meeste vrouwen zwemmen weinig of niet. Eindeloos wordt er gefotografeerd hoe leuk en mooi ze met de voetjes in de zee staan. Waarom er zo weinig mensen het water in gaan kan of zijn dat het nog niet zo een gebruik is, maar veel eerder dat ze waarschijnlijk ook niet ( goed) kunnen zwemmen. De buitenlanders zwemmen er lustig op los. Wat cool is dat de broekjes nu zo klein zijn dat de billen eruit rollen. Het lijken wel strings. De Thai kijken hun ogen uit. Het is een groot contrast, overigens is hier niemand topless.