Een blije tuk-tuk driver

Een blije tuk-tuk driver.

Dion´s guesthouse is niet meer. Tenminste het is er nog wel, maar wij zijn er niet meer. Zaterdag avond ma-ma gegeten, het positieve wat we daarvan kunnen zeggen, na 2 dagen, is dat we er niet ziek van geworden zijn. Maar Rorario’s in Negombo krijgt van ons geen ster. Wel zaten er in het aquarium, levende haaien, dus als het goed is komen daarvan foto’s. Wilden we ook nog eens banana-fritters met honey, waren de bananen op! Dan zou je zeggen stap in je tuk-tuk, scheur naar de markt en haal snel wat bananas, maar dat zat er niet in vandaag. Dan maar een pancake met pineapple, pancake prima en pineapple had nog wel een weekje op de fruitmand mogen blijven liggen.

Martijn vond in z’n bed nog een medebewoner, van het soort dat je tussen je nagels moet doodpletten. Dus dat hebben we maar gedaan. ‘S ochtendsvroeg op, ontbijtje met bananen, toast en een gebakken eitje. Afgerekend bij Dion en en de tuk-tuk, langs de ATM en naar Negombo Central Station. Het was stil op straat, zondag. De trein kwam, we hadden kaartjes en met een beetje rommelen, waarbij ik me misschien niet geheel van m’n sociaal vaardigste kant heb laten zien, hadden we allemaal een zitplaats op de bijna houten bank. Treinreis 3e klas. Dat was geen gambon-gehalte, maar op de lijn naar Putalam is er alleen maar 3e klasse.
Het wagonnetje bleef stampvol tot halverwege (Chilaw) en de rails waren zodanig krom dat martijn maar een geluidsopname heeft gemaakt, van het geklepper van de staalplaten die over de koppeling heen lagen. Na 3½ uur waren we het wel zo’n beetje zat. Een medereiziger, met een id-kaart van SriLanka Raiways was zo vriendelijk om bij te houden welk station we niet moesten hebben, zodat we bij Palavi Junction eruit konden. Nou daar was niets. Maar er stond 1 tuk-tuk en die was bereid ons naar Kalpitiya te rijden, ca 40 kilimeter en dat ging een ½ uur duren zei de driver, Martijn meteen uitgerekend dat we dan met 80 km/hr in de tuk-tuk zouden gaan dus zei meteen JA. Daar ging mijn prijsonderhandeling. Nou was daar toch al niet zoveel meer van over want als er maar 1 tuk-tuk staat dan kun je moeilijk zeggen “Too expensive, we take another one”. Dus de vraagprijs was uiteindelijk de prijs die wij hebben betaald, het zal wel weer de dubbele prijs zijn geweest. Maar voor ons was het elke roepie waard, met 50 km/hr in de tuk-tuk, met een vrolijke driver! (Niet verbazingwekkend met de rit-prijs die heeft ontvangen).