Wat we zoal eten hier.

Het ontbijt.
Om 07.00 uur is er de mogelijkheid om mee tte doen aan een YOGA-sessie, Hoewel ik nu meestal ‘s ochtends om een uur of zes wakker ben, en buiten een beetje naar de zee zit te staren, heb ik met mijn POONA-ervaring genoeg yoga-achtige zaken gezien, dus de YOGA-sessie laat ik rustig aan me voorbijgaan. Wel is het lekker om voor het ontbijt even het zoutwater zwembad in de stappen, springen kost je je knieën of nek. Al die tijd is de caretaker en twee vrouwen al aan het rommelen in de pantry om alles klaar te maken voor het ontbijt. Een lange tafel onder de luifel. Meestal is er een omelet met wat ei-tomaat smurrie, wat brood en bananen, papaya, ananas. Vanmorgen waren er ook wat pannekoeken met een kokos-honing vulling. Al met al een prima ontbijtje. Er zitten maar zo’n 6 man aan de ontbijttafel, namelijk diegenen die straks met de eerste boot naar het strand gaan. Iedere ochtend komt een van de vrouwen nog haar special curry aanprijzen: een uien-smurrie, prima bij het avond eten (wellicht) maar echt niets voor bij het ontbijt. En iedere keer is ze wat teleurgesteld dat wij weer niet aanvallen op haar special curry.

De Lunch gaat heel anders.
Om circa 12.30 vaart de eerste motorboot van het strand naar het resort. Om klokslag 13:00 gaat het belletje en stormt iedereen aan tafel in de centrale eethal. Op een buffet staan steeds dezelfde gerechten: Rijst, Dhal, Vegetable-curry, salade en charpatties. Bhat en Dahl, door Martijn “drab en bal” gedoopt is het basis voedsel in Sri Lanka ( en Zuid-India), waar wij niet erg gelukkig en/of voldaan van worden. De consistentie van de linzen-curry kun je een beetje vergelijken met dunne erwtensoep, maar dan geel van kleur. Uiteindelijk krijgt de kleur en consistentie van datgene wat je straks terug vindt in de wc, dezelfde kleur en consistentie van de drab en bal die je eerst in je mond gestopt hebt. Voedingswaarde zit er voor mij niet veel in, dus je gebruikt de drab en bal gewoon om het digestieve systeem aan de gang te houden.Maar na een ochtend kitesurf-lessen ben je echt wel toe aan wat calorieën, en na de maaltijd is wel voldaan aan een beetje vol gevoel, maar niet aan de nodige voedingswaarde, zodat je rond een uur of 3 rammelt van de trek. We zitten aan twee lange tafels en meestal is het echt behoorlijk gezellig.

Het avondeten, is weer anders.
Er is bij het De Silva Resort een echte chef. En van het avondeten wordt veel gemaakt. Om exact 19:00 gaat het irritante belletje weer! Iedereen stomt naar binnen in de rij voor het buffet, en daar zitten ook van die 18-24-jarige jongetjes en meisjes bij, die ook de hele dag hebben gekitesurfed, en dezelfde vegatarische nietszeggende lunch hebben genoten. Dus dat wordt opscheppen en borden laden. Niet dat ik het ze iets kwalijk neem, want wij zijn ook uitgehongerd! Maar als je als 5e of 6e in de rij staat zijn de eerste schalen al leeg! Worden dan wel langzaam opgevuld, maar aan alles merk je dat de keuken deze run-on-food niet had verwacht, dus het opvullen van de schalen gaat mondjesmaat. Alsof mensen daarvan minder gaan opscheppen. Heb je de pech wat achteraan in de rij te staan, dan wordt het toch wel een beetje bodem-schrapen. (Je kan natuurlijk altijd wel wat salade eten) Eergisteren nam ik de verkeerde beslissing om eerst maar eens een kopje soep te nemen en pas daarna langs het buffet: Dat was een hele verkeerde beslissing, dom, dom, dom. De kip was op en bleef op. Gelukkig had Dien wat extra opgeschept en wilde wel wat delen. Ik ben niet zielig. Om de andere dag zijn er gebakken aardappels en een pasta naast de rijst. Er is altijd wel 1 of 2 groentes en 1-of 2 salades. Soep vooraf (wordt dus niet gegeten, niet omdat de soep niet lekker is) en een toetje toe. Best een goede maaltijd voor een Resort in Kalpitiya, zeker als we van mede reizigers hoorden dat in het naast gelegen resort en helemaal niets te eten was! Zelfs geen drab en bal!