Khao Yai

Na drie dagen zijn we weer in de lucht, dus hebben we alweer het een en ander beleefd. Een rugzak nog even in laten sealen en daarna zelf de bagage inchecken. Vertrek uit Amsterdam verloopt buitengewoon vlot. Bij de douane komt de mededeling dat het vanaf 16.00 uur heel druk zal worden. Gezien het tijdstip dat we vliegen merken we daar dus niets van. De vlucht is vertraagd en overvol. Achter ons wat kleine hard huilende en krijsende Nederlandse kinderen. Een moeder blijft roepen: “ Hou nou op of ik word heel boos. Vervolgens gebeurt er niets. Voor ons een allerliefst Thais meisje van dezelfde leeftijd waar we gedurende de gehele vlucht niets van hebben gehoord. “ Kamperland is ook leuk “ Een nieuw toestel en natuurlijk keuze uit een groot aanbod van films. Iedereen kijkt lekker een andere of kan gaan voor een spelletje sudoku of bejewed. Voor Kees en Koos helaas geen wordfeud. Ook het eten is ge-upgradet, dus prima te doen. Zeker op een hongerige maag om 20.00 uur omdat we vertraagd zijn. Dan nog een filmpje en een tuk. Het blijft moeizaam zittend slapen, maar ja eigenlijk ging het toch allemaal wel vlug. Lampjes weer aan en een ontbijtje en binnen een uur daarna de landing. Op BKK vol en rijen voor de douane, maar we zien terwijl we staan te wachten dat er soms een van de douaniers mensen door de fast track laat gaan. Dus ook wij in die richting en ja hoor, snel er door heen. Een metertaxi naar BKK en naar ons hotel Mango Lagoon Place in de voor ons zo bekende wijk Banglampo. Twaalf uur op de plaats van bestemming.
Het land van de glimlach. Helaas hebben we de dame bij de receptie achter een bureau niet 1x zien lachen de dagen dat we er zijn. Nog even wat onduidelijkheid of we wel gereserveerd hebben, maar gelukkig biedt mobiel en e-mail uitkomst. Eerst nog een onopgemaakte kamer, maar uiteindelijk komt het toch goed. We stonden bij de verkeerde kamerdeur. Derde etage met airco en uitzicht op het zwembad. Prima! Na een tukje, waarbij Martijn denkt dat het al weer tijd voor een ontbijt is, op naar een heerlijke restaurant. Opvallend: veel minder honden op straat en veel minder agressieve verkopers die je aanklampen. Schoon in ieder geval schoner dan eerder. Het voelt weer goed om hier te zijn. Jetlag zit een beetje in de weg. Bij terugkeer aan de balie nu een andere, maar slapende juffrouw, die ook niet lacht. Ze slaapt. Heeft haar nekkussen omgedaan en hangt als een dweil met een handdoek van het zwembad slapend in de stoel achter het bureau. Alleen te storen wanneer het echt nodig. Zo lijkt het. In de ruimte naast het zwembad mogelijkheden voor ontbijt en avond eten, ook op straat. We verbazen ons dat er geen enkele tafel bezet is. Een oplettende kijker ziet dat ook de bediening slaapt. De een ligt met z’n hoofd op z’n armen te slapen aan de bar, de ander hangt slapend op een tafel. De dag zit erop Heerlijk naar bed. Nou ja, toch wat tijdsverschil van 5 uur merkbaar.

Zaterdag na wat uitslapen, ontbijtje en met de express boat naar Tha Wat Arun. Twee jaar geleden nog in de stijgers, dus nu wel gerestaureerd zou je denken. Nou ja, nee dus. Maar een lekker tochtje met wind over de steeds voller wordende rivier blijft een feest. Daarna oversteek met een pondje en in een niet te beschrijven etablissement, zeer oud en krakkemikkig, Jacoba van Beieren in Delft is er nog schoon bij. Rob Geus zou er niet eens naar binnen gaan. Maar ……………direct aan de rivier. Een rijst hapje en voor ons standaard cola met water en we zijn er weer klaar voor.
Bij het Grand Palace is het druk, maar niet alleen met toeristen. Overal keurig nette, in het zwart van top tot een aangeklede zowel jonge als oudere dames met lange zwarte sari van zijden of andere mooie zwarte kleding. Schitterend gekapt en een juweel op het stemmig zwart. Er blijkt een herdenkingsdienst voor de Koning te zijn. Overal overigens in de stad waar je ook kijkt hangen nog afbeeldingen van de overleden vorst vaak om rand met zwarte en witte guirlandes van dikke stof. In oktober wordt de rouw periode afgesloten en de nieuwe koning geinstalleerd. Nog een ander ervaring: drie dagen Buddha day. Of te wel vanaf zaterdag weinig verkeer op straat en Bangkok leeg. Veel inwoners zijn de stad uit. Maar ja, ook niet mogelijk om een biertje te bestellen. Nou ja…. In je hotel kan je bier op de kamer laten komen. In restaurants krijg je als ze het wel serveren, een flesje ingepakt in een krant. Zo kan Buddha het niet zien…………
Zaterdagavond noodweer in BKK, hevige regen en paraplu of jack nodig. Tafeltjes worden naar binnen gesleept en personeel slaat tafelkleedjes om. Vroeger renden we als kind met zo’, capeje over het schoolplein als Batman. Maar ja een katoentje is ook om je nek geknoopt niet water dicht. Volgende ochtend is de wereld opgefrist.
Zondag naar een van de allergrootste markt ter wereld zo staat in de boekjes: Chatuchak. Alles is er te koop. In verschillende secties zijn bepaalde spullen geconcentreerd. Een feest….. Maar zoveel spullen dat je na een shoppingmall en de markt niet meer hoeft te shoppen. We zijn er even klaar mee. En gezien we alles natuurlijk nog drie weken mee moeten slepen zijn we echte Hollanders kijken, kijken, niet kopen. De buitenrand van het terrein met tentjes met eten en drinken met in een hoek een aanbod aan restaurantjes, lees tafeltjes met meisjes die hard heen en weer hollen, mensen enthousiasmeren om plaats te nemen aan mica tafeltjes met een zeer beduimeld plastic menu. Ook aan de buizen van de kramen hangen plaatjes voor de menukeuze. Alles gaat razend snel. Hoe meer mensen hoe meer omzet. Naast de toeristen ook veel Thai. En kost natuurlijk niets een bordje met eten voor ongeveer 1,50. Een slimme Thai heeft een eetgelegenheid met net iets meer aankleding en heeft op de menu kaart staan dat boven op de prijs nog 10% extra komt en zijn de gerechten hetzelfde maar driemaal de prijs. Zelfde keuken, zelfde eten maar je begrijpt alleen maar buitenlanders. Die slaan we over. As is het alleen al om de chaos zo lijkt het mee te maken. Een niet ieder gezien fenomeen: waterijsjes al a minute. (zie foto) Een grote metalen ton gevuld met een water met zout en daar in allemaal buisjes waarin je siroop schenkt en een stokje in het midden plaatst. En na verloop van tijd water ijs! Kleine smalle waterijsje 5 baht, 0,13 €! Ze vinden gretig aftrek. Niet bij toeristen, die zijn gewaarschuwd geen ijsblokjes en ijs te eten. Nou ja, ook hier Thailand rijden Ola ijskarretjes met een muziekje rond net zo als in Sri Lanka waar Mart heerlijke ouderwetse chocorockies voor ons scoort. Na Siam road en shopping mall weer met taximeter naar huis. Zwempje, avondeten, waar weer geen bier mag worden geschonken en het zo donker is dat we de menu kaart bijlichten met onze mobiel. Ook van het eten weinig te zien. Vandaar dat Martijn ook nauwelijks enig beef in zijn gerecht vindt